برای دیدن بیوگرافی به ادامه مطلب رجوع کنید

بسم رب الشهداء و الصدیقین. همانا روز حسین (ع) عاشورا حرمت عزت ما در سرزمین کرب و بلا (اندوه و بلا) پایمال گشت و تا روز قیامت میراثی جز غم و اندوه و بلا برایمان باقی نگذاشت. حسین زمان خمینی بت‌شکن را تنها نگذارید. چون در حمله فتح کربلا می‌خواهم شرکت کنم به نوشتن وصیت‌نامه مشغول شدم قبل از هر چیز باید بگویم که کشته شدن من و هزاران جوان مسلمان دیگر فقط به جرم اعتقاد به وحدانیّت خدا و رسالت محمد بن عبدالله (ص) می‌باشد. امروز ما مثل اصحاب امام حسین (ع) در محاصره‌ی اقتصادی و نظامی قرار گرفته‌ایم و راه آزاد شدن خیلی آسان است ؛ با یک بله گفتن و به رسمیت شناختن مظهر کفر و ظلم جهان یعنی آمریکا و روسیه و تن دادن به ذلت و خواری و بردگی آنها هم از محاصره اقتصادی و هم نظامی نجات پیدا می‌کنیم. اما مگر می‌شود ما پیرو حسین (ع) و فرزند پاکش خمینی عزیز باشیم و این چنین انتخاب کنیم؛ هرگز! دور باد از ما چنین عملی سر زند. همه بدانند من آگاهانه و با انتخاب خود در این راه قدم گذاشته‌ام، از آن زمان که من این راه را شناختم و انتخاب کردم روز به روز از عمرم می‌گذشت موفقتر و پربارتر در زندگی گام برمی‌داشتم. لذا اگر توفیق بیشتری پیدا کردم و شهید شدم سعی کنید با شهادت من اسلام و انقلاب را تقویت کنید، و کسانی که حتی به اندازه‌ی یک دانه گندم با انقلاب و دولت بد هستند در تشیع جنازه‌ی من شرکت نکنند. و شما ای پدر و مادر دلیرم! استدعا دارم خود را از صبرکنندگان قرار دهید و خدای را شکر کنید که ثمره‌ی رنج و زحمت شما ،در راه حق شهید شده، نه در راههای ضلالت و ظلم، آری پدر و مادرم شهادت یک نوع باختن نیست بلکه یک فوز عظیم است. من وصیت می‌کنم اگر شهید شدم مرا به همدان برده کنار قبر پسر دایی عزیزم داود به خاک بسپارید ؛ تا ما بتوانیم در موعود درد دل کنیم. پدر عزیز و مادر گرامی! مبادا به خاطر شهادت من ناله کنید، شاد باشید، خدای را شکر کنید که از شش فرزند یکی را در راه خدا داده‌اید. پدر جان، مواظب باش؛ شما باید شهید خود را به امام هدیه کنی؛ امیدوارم که منظور مرا خوب بدانید. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته. مورخه ۱۳/۶/۱۳۶۱. سرباز کوچک امام زمان. محمد فلاح‌رحمانی